Tijn: “Ik begin beter te begrijpen waarom ik lang niets met geld te maken wilde hebben. Het is de maat waartegen we alles afzetten, de scheidsrechter die uiteindelijk beslist. 

Hoe vaak zijn prachtige plannen niet afgeschoten door die ene dodelijke zin: ‘Er is geen geld’? We willen een nieuwe school bouwen. Er is bouwmateriaal, er zijn bouwtekeningen, er zijn kinderen en leerkrachten, maar… ‘er is geen geld.’ 

Geen geld, geen school. 

Er wordt genoeg voedsel geoogst om alle ontwikkelingslanden te voeden. Er zijn vrijwilligers, boten, plannen en mogelijkheden. Maar helaas… ‘er is geen geld.’ 

Geen geld, geen eten.

Maar wacht eens even, wie heeft geld bedacht? Wij toch zeker? Als een hele samenleving in de ban is van briefjes met cijfertjes erop en niet kan doen wat zij wil, simpelweg omdat er niet genoeg geld zou zijn, dan is dat toch een duidelijk signaal dat die cijfertjes te veel macht hebben gekregen? 

Dat een individu te weinig geld heeft, is begrijpelijk, maar als een hele economie constant te weinig heeft, dan is dat toch absurd? 

Hoe zou de wereld eruit zien als we samen de verantwoordelijkheid nemen over haar bronnen. Als we onze welvaart delen? Als we geld out of the equation halen en elkaar gaan dragen? Dat iedereen in vertrouwen met elkaar kan leven, omdat je weet dat er ook te alle tijde aan jou gedacht wordt. Dat alles wat je geeft, in tienvoud bij je terugkomt?

Hoe mooi zou de wereld dan zijn?”